"Dit werk past bij mijn gevoel zelf een zwerver te zijn"

Igor van Laere (55) werkt al zo’n 25 jaar voor de Nederlandse Straatdokters Groep, onder andere als straatdokter voor daklozen. 

“Ik ben opgeleid tot arts, maar in het ziekenhuis voelde ik onvoldoende ruimte voor de vervulling van de levensbehoeftes die ik van mijn ouders meekreeg: gastvrijheid, vrienden maken, voor elkaar klaar staan, nieuwsgierigheid en avontuur. Dus toen een vriend van mij wegging bij de GGD, heb ik zijn plaats ingenomen. Op de fiets ging ik op zoek naar zieke daklozen. Het werk bood me de ruimte, het avontuur dat ik nodig had. Het paste bij mijn gevoel zelf een zwerver te zijn, niet in een systeem te passen. Ik sprak daklozen aan en probeerde ze te overreden naar de GGD-post te komen voor onderzoek en hulp. 

Alle regels gingen ten koste van de zorg 
Maar met de invoering van de zorgverzekeringswet verschoof het accent van dienstbaarheid naar zakelijkheid. Daardoor kon ik mijn werk niet meer doen zoals ik wilde. Alle regels en formulieren gingen ten koste van de zorg voor de mensen. Dat frustreerde. Na het afronden van mijn proefschrift vertrok ik daarom met mijn gezin voor twee jaar naar Indonesië voor een project rond HIV- en verslavingsproblematiek.  

Eenmaal terug in Nederland zag ik dat de samenleving veranderde. Mensen gingen minder bij elkaar op bezoek, er was meer eenzaamheid. En er waren ruim twee keer zoveel daklozen als tien jaar geleden! Ik realiseerde me hoe belangrijk het werk van de straatdokters was en meldde me weer aan bij de groep.  

Kijken en luisteren naar gekwetste mensen 
Tegenwoordig werk ik als coördinator bij de Nederlandse Straatdokters Groep en als arts in een verslavingskliniek. We maken ons hard voor opvang en betere zorg voor daklozen. Daarvoor hebben we contact met de staatssecretaris van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en met een adviescommissie. Ons streven is dat artsen, verpleegkundigen, maatschappelijk werkers en ervaringsdeskundigen samen kijken en luisteren naar gekwetste mensen. Dat ze samen uitzoeken wat er nodig is, zowel medisch als sociaal. En dat ze meteen spijkers met koppen kunnen slaan. 

Dat vraagt geduld en dat heb ik. Aan het eind van mijn leven wil ik volmondig ‘ja’ kunnen zeggen op de vragen: ‘Heb je plezier gehad in je leven?’ en ‘Heb je anderen plezier gebracht?’ Daar werk ik aan.” 

Dit is een  artikel  uit VANDAAG magazine. 
Meer lezen over zingeving en levenskunst?  Neem een abonnement.
Slechts € 12,50 / 4 nummers!

Tekst: Erna van der Goot 
Fotografie: Vincent Boon
www.straatdokter.nl