'Geen vraag is gek of te moeilijk'

Mirjam wil naar haar zoons Joep (11) en Oscar (8) niet altijd behoeden voor fouten. “Soms kun je beter zelf op je bek gaan.”  

Mirjam: “Qua regels laat ik de teugels regelmatig vieren. Joep en Oscar zijn kinderen en die hebben naast regels ook vrijheid nodig. Ik vertel ze veel, gedoseerd soms, over mezelf, de wereld, wat er om ons heen gebeurt. Zij kunnen mij ook alles vertellen. En ze mogen me alles vragen; geen vraag is gek of te moeilijk. Ik luister naar ze, oordeel niet. 

Ik wilde geen advies van mijn ouders 

Die openheid kreeg ik van huis uit mee en heeft mij vrijheid en zelfvertrouwen gegeven. Dat gun ik hun ook. Een tijd ging het niet zo goed tussen mijn ouders, ze maakten openlijk ruzie. Soms hoorde ik mijn moeder huilen en dan ging ik bij haar zitten. Dan legde ze uit wat er aan de hand was; nooit wees ze me af. Mijn ouders adviseerden me eens te stoppen met een ‘foute’ relatie, maar ik wilde zelf ontdekken wat er mis aan was, ik wilde mijn eigen fouten mogen maken. Ook mijn kinderen kan ik wel proberen te behoeden voor allerlei fouten, maar ik wíl het niet altijd. Soms kun je beter zelf op je bek gaan.  

Hij kan ineens flink chagrijnig zijn  

Oscar staat vrij en makkelijk in het leven, is graag de clown. Hij heeft soms een minder serieuze werkhouding dan klasgenoten, horen we van de leerkracht. Maar ik laat hem lekker spelen, hij is acht. Joep is altijd al voorzichtiger geweest, is introvert, onzeker. Dat had ik als kind ook. Ik vind het lastig om zijn geremdheid te zien; ik weet hoe het je in de weg kan zitten. Ik stel hem gerust, vertel hem dat die onzekerheden bij hem horen en dat hij zich daar niet voor hoeft te schamen. Dat lijkt te werken. Soms vindt hij het moeilijk om eerlijk te zijn, uit angst dat de ander boos wordt. En hij kan ineens flink chagrijnig zijn, wat hij dan afreageert op Oscar en mij. Ik leer hem naar zichzelf te luisteren en aan te geven en te doen waar hij behoefte aan heeft. Nu trekt hij zich soms even terug in zijn kamer als de omgeving hem teveel wordt.  

Je verwonderen over kleine dingen, dát wil ik ze meegeven 

Ik gun mijn kinderen dat ze zich – net als ik – vrij voelen om zichzelf te zijn. Ze mogen spelen en ik speel vaak mee. Ik ben niet heel ambitieus, ik hoef geen bakken met geld te verdienen, geluk gaat om kleine dingen. Je verbazen over een vlinder, je verwonderen over een paardenbloem. Ik vind het mooi als ik mijn zoons dat kan meegeven.”  

Dit is een interview uit VANDAAG magazine. 
Meer lezen over zingeving en levenskunst? Neem een abonnement.
Slechts € 12,50 / 4 nummers! 

Tekst Karen Feenstra 
Fotografie Vincent Boon