'Olivia mag zelf gaan ontdekken'

 

‘We willen Olivia niks voorkauwen’ 

 

Als onbeschreven blad komen ze op de wereld. En dan begint het opvoeden. Jeffrey Truijens wil zijn dochter Olivia (0) alle ruimte geven. 

“Mijn vrouw Eva en ik staan graag positief in het leven. Ik word niet snel onrustig van bedreigingen of risico’s, omdat ik kijk naar de kansen die er daarnaast zijn. Die instelling stimuleren we bij elkaar. Als er iets fout gaat, zeggen we: ‘Het is zo, dat is vervelend, maar wat willen we dan nu?’ Ik wil Olivia die positiviteit meegeven. Voor mij is het de sleutel tot het opbouwen van iets nieuws, iets moois.  

De wereld is groter dan mijzelf 

Eva, Olivia en ik hebben een vaste, veilige plek bij elkaar. Ik vind het belangrijk om vanuit die basis te kijken naar wat je aan je omgeving kunt bijdragen, mensen te steunen, hulp te bieden, er te zijn voor ze. Op die manier ervaar ik dat de wereld groter is dan mijzelf. Dat wil ik Olivia ook meegeven. Het geeft me vertrouwen dat mensen mij ook zullen helpen als ik het een keer moeilijk heb.   

Laat haar maar eigenwijs zijn 

We hebben het eigenlijk nooit expliciet over de opvoeding van Olivia gehad. Toch had ik het vertrouwen dat Eva en ik op een lijn zouden zitten. We zijn al dertien jaar samen, weten van elkaar hoe we in het leven willen staan. We willen Olivia dingen zelf laten ontdekken. Haar zelf laten nadenken door haar altijd vragen te stellen. En niet voorkauwen wat ze zou moeten doen. Laat haar maar proberen, knoeien, eigenwijs zijn. Daarvoor het geduld opbrengen, lijkt me best moeilijk. Ik heb daar nu soms al moeite mee: als ze zich wil omdraaien en ik zie dat haar arm niet goed ligt … 

Soms zijn we doodmoe 

Ik kom uit een gezin met zes kinderen en leerde dat als ik iets wilde, ik er zelf voor moest gaan. Vanaf mijn veertiende had ik allerlei baantjes. Doordat dingen lukten, kwam ik in een positieve modus en merkte dat ik daarop verder kon bouwen. En natuurlijk, soms mislukten dingen. Ik zakte voor mijn rijbewijs en had geen geld om opnieuw examen te doen. Eva kent het ook; toen zij zakte voor haar vwo-examen, stortte haar wereld in. Maar uiteindelijk motiveerde die ervaring haar juist extra bij de studies die ze daarna ging doen. Soms weten we even niet hoe we verder moeten. Bijvoorbeeld als we doodmoe zijn, doordat Olivia nachtenlang slecht slaapt. Dan herinneren we elkaar aan tegenslagen en zeggen we: ‘Weet je nog? Toen zijn we er ook uitgekomen.’  

 

 

De mooiste trofee voor een ouder 

Ik gun Olivia veel veilige plekken. Op school straks, bij de muziek- of sportclub. Met een veilige basis creëer je vertrouwen en is de kans het grootst dat ze uitdagingen in het leven aandurft. Ik hoop dat ze die veiligheid ook bij mij blijft zoeken. Dat lijkt me als ouder de mooiste trofee: dat je kinderen bij je willen zijn. Dan zou ik het gevoel hebben dat onze opvoeding geslaagd is.” 

Dit is een interview uit VANDAAG magazine. 
Meer lezen over zingeving en levenskunst? Neem een abonnement.
Slechts € 12,50 / 4 nummers!  

Tekst Kirsten Donders-Lindeboom 
Fotografie Vincent Boon