Christa bewaakt haar grenzen

“Stel, je wordt morgen wakker en mag je leven opnieuw inrichten. Wat zou je doen en wie neem je mee?” Binnen een paar seconden antwoordt mijn vriendin: “Dan koop ik een klein kasteeltje en ga daar helemaal alleen wonen. Geen mensen om me heen en niets meer hoeven doen.” We lachen er samen om.

Niets aan de hand!

Mijn vriendin is uitgeput. Maar ondanks duidelijke signalen blijft ze nog steeds met een glimlach op haar gezicht doorgaan. Hard roepend dat er niets aan de hand is. Ik zie dat dit niet klopt en bij ons beiden branden nu de tranen achter onze ogen. We zitten samen op een terrasje in de zon en het is alsof ik in een spiegel kijk. Ik ben ook doorgegaan, ondanks duidelijke signalen van mijn lichaam. Ja, ik voelde me lichamelijk helemaal uitgeput. Maar zolang er geen oorzaak is gevonden, is er geen reden om te stoppen, zei ik steeds tegen mezelf. Toen mijn huisarts op een gegeven moment doorvroeg en zei dat ze aan een burn-out dacht, moest ik onbedaarlijk huilen. Ik een burn-out? Wat zal mijn omgeving daar wel niet van vinden? Hoe kan ik zo stom zijn? Ik heb zo mijn best gedaan om staande te blijven.

Op de rem trappen

Inmiddels is het bij mij van binnen weer rustig. Er is wel degelijk een lichamelijk probleem gevonden dat de enorme vermoeidheid veroorzaakt. Tijdens het afrondende gesprek met mijn arts vraag ik haar beschaamd waarom ik eerst moest horen dat ik echt ziek was voordat ik op de rem ging staan. “Je moet eens weten hoeveel mensen werk blijven doen dat niet goed voor hen is of in een ziekmakende relatie blijven zitten. Wees alsjeblieft mild naar jezelf en bedank je lichaam dat het jou op deze manier iets duidelijk wilde maken”, zegt ze.

Minder streng

Dankzij medicatie ben ik weer de oude. Nee, toch niet, dat is niet waar. Mijn lichaam is hersteld, maar de oude ben ik niet meer. Ik leef anders, ben minder streng voor mezelf en bewaak mijn grenzen beter. Bij de meeste keuzes die ik maak, stel ik mezelf de vraag: is dit ook goed voor mij? Vanuit een groot verantwoordelijkheidsgevoel ben ik dat te vaak vergeten.

Oefenen, oefenen

Ik moet wel alert blijven. Mijn oude gedrag is mij zo bekend dat ik er heel makkelijk in terugval. Dus zeg ik nu regelmatig met een grote glimlach op mijn gezicht: ‘Ik oefen om beter voor mezelf te zorgen.’ Dat is wennen, voor mezelf en voor mijn omgeving, maar het voelt heel erg goed!

Fotografie Janita Sassen