Christa neemt adempauze

Fotografie: Janita Sassen

“Ik had me zo goed voorbereid en toch doe ik het weer. Het is gewoon een reflex.” Mijn man hoort mijn gemopper aan. Als ik uitgeraasd ben, vraagt hij: “Misschien helpt het om niet meteen te reageren?” Mijn irritatie neemt toe. “Als het zo simpel was, had ik dat toch allang gedaan?”

Jezelf bevrijden

Het overkomt me steeds vaker: ik wil eerlijk zeggen wat ik denk of voel, maar zodra ik iets van ontevredenheid of teleurstelling bij de ander bespeur, zwak ik mijn woorden af. Tijdens mijn vakantie lees ik een boek over dit thema. Door eenvoudige oefeningen, zo vertelt de schrijver, kun je jezelf bevrijden van oude gewoontes. De eerste tip die ze geeft, is het inlassen van een adempauze. Drie keer diep in- en uitademen voordat je reageert. Ik leg mijn boek neer en voel direct het effect van bewust ademhalen. Volledig aanwezig zijn helpt volgens haar om je met je innerlijk te verbinden.

Even stoppen

Ze heeft nog een oefening: stop even met wat je doet, sluit je ogen en luister aandachtig naar de geluiden om je heen. Liggend op mijn strandbed hoor ik het ritselen van de palmbladeren en de zee die tegen het zand slaat. De oefeningen brengen me steeds weer terug naar het hier en nu. En daar gaat het volgens haar om. Vanuit die rust en verbinding kun je namelijk kiezen voor hoe je reageert.

Opgeslokt

Eenmaal thuis schiet het oefenen er al gauw bij in. Ik word weer opgeslokt door werk en de televisie en mijn mobiel trekken te vaak mijn aandacht. Dus ik bedenk een plan: iedere keer dat ik mijn telefoon pak, wat gênant vaak is, adem ik eerst drie keer diep in en uit. Een kleine reset, door de dag heen.

Ik geniet zó van het eindresultaat. Juist omdat de weg ernaartoe zo hobbelig was

Adem in, adem uit

Tijdens een vergadering van mijn werk zegt een collega enigszins gefrustreerd: “Ik ben het niet eens met de besluiten die zojuist genomen zijn.” Als in een reflex wil ik de boel gladstrijken en zeggen: dan doen we het toch anders. Hoe zou jij het willen? Maar nét op tijd besef ik het … “Wacht even”, zeg ik. Ik sluit mijn ogen en adem drie keer in en uit. Wanneer ik mijn ogen weer open, kijk ik hem vriendelijk aan en zeg: “Wat vervelend dat je dit zo ervaart. Wil je eens nadenken over hoe jij wel kunt meebewegen?”

Anders

Het voelt anders. Rustiger. Sterker. Misschien heeft mijn man toch een punt. Eerst even pauze. Dan pas reageren.