Probeer het gewoon

“Ik ga toch niet iedereen gedag zeggen?” roep ik lichtelijk geïrriteerd. “Natuurlijk wel”, zegt mijn man. “Het is juist raar om iemand niet te begroeten.” Alleen al bij de gedachte voel ik mijn weerstand toenemen. Mijn verlegenheid zit in de weg en mijn praktische instelling gooit er nog een schepje bovenop. We komen heel veel mensen tegen tijdens onze fietsvakantie. “Maar dan ben ik de hele dag bezig om mensen te begroeten”, spartel ik tegen.

Knuffelhormoon aanmaken

Edwin vertelt mij over het artikel wat hij gelezen heeft. Onze hersenen maken oxytocine aan als je mensen begroet. Dit stofje is beter bekend als het zogeheten knuffelhormoon. Mijn weerstand neemt wat af als ik besef dat we in de coronatijd veel te weinig oxytocine aangemaakt hebben door alle maatregelen. “Probeer het gewoon eens”, zegt hij.

Groeten is besmettelijk

De volgende dag begroet ik met frisse tegenzin alle fietsers die ik tegenkom. Het valt me oprecht niet tegen. Ik word er zelf in ieder geval blijer van. Niet iedereen groet terug, maar de meeste mensen fleuren op of groeten terug. En dat doet mij weer goed. Het blijkt volgens het artikel ook zo te zijn dat begroeten aanstekelijk werkt. Dus dat proberen we ook uit. Edwin fietst een eind vooruit en begroet enthousiast de mensen. En ja hoor, ik word vervolgens door al die mensen spontaan begroet. Het is dus inderdaad besmettelijk.

Lastigvallen? Gewoon doen

Als we op een tropische dag een groep meiden te paard passeren, twijfel ik. De meiden balen zichtbaar, het zweet gutst van hun hoofd. Ik heb met ze te doen. Dit is vast niet wat ze zich ervan voorgesteld hebben. Ik wil ze niet lastigvallen met mijn begroeting. Heb je het al zwaar, moet je ook nog die fietsende vrouw begroeten, denk ik bij mezelf. Ik passeer ze voorzichtig op het smalle pad, kijk ze alleen maar meelevend aan en zeg niets …
Dan roept het laatste meisje heel vrolijk “Dag mevrouw!” Blij verrast door haar begroeting, groet ik terug. De andere meiden kijken verbaasd om en groeten mij nu ook. Het is alsof ze weer tot leven zijn gekomen. Als Edwin hen later passeert, wordt hij door alle meiden begroet.

Weg met die verlegenheid

Ik zal nog vaak denken aan dat meisje op het paard. Dat me gewoon blij en enthousiast begroette en daarmee de stemming zomaar veranderde. Ik ga mijn verlegenheid of praktische instelling me er niet meer van laten weerhouden om te doen wat me gelukkig maakt.