Verrassend anders: een pleidooi voor onkruid

Hoezo onkruid? Alsof het een minderwaardig gewas is. Maartje vindt onkruid prachtig en je krijgt het gewoon cadeau.

Maartje (59): “Ik heb een zwak voor mooi onkruid. Het is heel sterk en onverwoestbaar, het groeit zelfs door stenen heen. Onkruid is een wonder van de natuur! Naast mijn huis staat een heel veld met vergeet-me-nietjes en kleine paarse bloemetjes. Elk jaar, nu ook weer. En wat er allemaal groeit in een bos, ongelooflijk. Zulke mooie kleuren en bloemen. Ik kan daar heel erg van genieten. We noemen het allemaal ‘onkruid’! Alsof het een minderwaardig gewas is. Maar het is zo prachtig.

Verrassend

In het voorjaar en de zomer word ik bijna dagelijks door mijn tuin verrast. Dan zie ik ineens een paars bloemetje. Of er staan op een ochtend ineens een paar klaprozen, geweldig! Achter in mijn tuin staan nu spontaan koolzaadbloemen, prachtig geel. En er staat wilde komkommer her en der in de tuin. Die heeft van die bloemetjes die je kunt eten. Grappig toch?

Cadeautje

Een ui krijgt in bloei zo’n paarse bol. Heel mooi. In de winkel betaal je daar weet ik hoeveel voor, in de natuur krijg je het gewoon cadeau. Er wordt zoveel moeite gedaan om allerlei bloemen te kweken, terwijl er zoveel moois in het wild staat. Ik houd helemaal niet van dat gecultiveerde. Bloemen worden soms kunstmatig gekleurd. Ik vind dat heel nep.

Uitgebloeid

Veel mensen vinden wilde bloemen wel heel mooi. Zolang het maar niet in hun tuin is. Omdat het niet of nauwelijks te beheersen is? Zodra het is uitgebloeid, is het mooie weg. Dat klopt, dat zie ik ook. Maar zo gaat dat met alle bloemen. Je kunt simpel de uitgebloeide bloemen ertussenuit halen.

Terugkomen

Een voordeel van wilde bloemen: voor je het weet, bloeit er weer wat anders. Onkruid is als het weer: de mens heeft er weinig over te zeggen. Het ontstaat, het is er, je kunt proberen het tegen te houden, maar het komt elke keer weer terug. Gelukkig maar!”

Tekst Karen Feenstra