Verzopen kat

‘Hoe hard ik vanbinnen ook stamp en gil, het leven trekt zich er niets van aan’  

Het is zoals het is, zeg ik regelmatig tegen mezelf. Met deze woorden probeer ik te relativeren als iets anders gaat dan ik wil of bedacht had. Het begint bijvoorbeeld net te regenen als ik opgetut en wel op de fiets naar een afspraak ga. Of een collega schiet uit zijn slof, waardoor de sfeer wat mij betreft verpest is. Of ik word ziek als we eindelijk een weekend weggaan.  

Opstandig 

Ik begrijp dat het veel relaxter is als ik kan meebewegen met het leven. Als ik accepteer dat de dingen gaan zoals ze gaan. Maar mijn gevoel bungelt er nog vaak achteraan … Dan reageer ik met verzet. Ik word boos en opstandig omdat ik wil dat het leven of de ander zich aanpast aan mijn plannen, verlangens en ideeën. Maar hoe hard ik vanbinnen ook stamp en gil, het leven trekt zich er niets van aan.  
 

Meebewegen 

Omgaan met dat wat zich aandient, is een kunst. Me ertegen verzetten, verlies ik op voorhand. De regen valt gewoon wanneer ze valt. Ik word soms ziek, en mijn collega doet wat hij doet. Daar heb ik geen controle over. Door dit te accepteren, kom ik in ieder geval uit mijn weerstand en kan ik vanuit een andere energie reageren en meebewegen. Dus trek ik met lichte tegenzin mijn regenpak aan en stap op de fiets. Onderweg zie ik een moeder met twee kinderen. Met hun rode en gele laarsjes stampen de kinderen in iedere plas, de een nog harder dan de ander. Ze hebben de tijd van hun leven. Ik word blij van hun plezier en vervolg mijn fietstocht opgewekter. Wat is er eigenlijk mis met nat worden? Zo hard ik kan, fiets ik door de plassen en trek mijn voeten omhoog. Wauw, die plas was diep. Ik voel me als die kinderen. Even later bel ik als een verzopen kat bij mijn afspraak aan. “Ben je op de fiets?” vraagt ze verbaasd. “Ja, goed hè?” zeg ik met een glimlach.

Oefenen 

Ik besef heel goed dat het bij de grote, bijna onverdraaglijke gebeurtenissen in het leven een enorme worsteling is om tot acceptatie te komen. Dat is pure levenskunst. Daarom oefen ik nu alvast met de kleine dingen. Genoeg oefenmateriaal in mijn leven van alledag. Zo ben ik beter voorbereid op de grotere dingen, want die zijn of komen er ook. Goed kijken hoe anderen het doen, helpt me ook. 

En … voor mijn verjaardag komende maand vraag ik knalgele regenlaarzen.  

Dit is een column uit VANDAAG,
Meer lezen over zingeving en levenskunst? Neem een abonnement.
Slechts € 12,50 / 4 nummers!

Christa de Wit runt haar eigen kledingreparatie-atelier en denkt graag na over zichzelf en het leven. Ze is getrouwd en heeft 2 volwassen kinderen.